Stad en vlakke land
Tussen beton en steen en stinkend gas
In nauwe engtes opgesloten
En neonlicht vervangt de zon
Slechts hier en daar een sprietje gras
Tussen klinkers of asfalt ontsproten
Geen notie van de horizon
Het gloren van het ochtendrood
Geen geur van bossen of weiden
Inspanning vergt slechts ademnood
Voor iedere ruimte strijden.
Hoe liefelijk is dan mijn vlakke land
Met zicht tot aan de einder
Waar zich de blauwe hemel spant
Tot nevelig woud aan de horizon
Geluk zover men ooit verlangen kon
Zie ook: http://www.keetweg.nl
Schrijver: Egbert Jan van der Scheer, 3 mei 2017
Geplaatst in de categorie: emoties
Graag gelezen.