Hartenkreten

hartenkreet (nr. 49.330):

Een regenachtige meiavond

Die meiavond was niet mooi
ik zag absoluut geen lentetooi

het was triest en regenachtig
en ik voelde mij neerslachtig.

tranen liepen over mijn gezicht
thuis daar lag een triest bericht

bloesems verrot nu aan de bomen
laat daar alleen mijn tranen wonen

er is niets waar ik nog om geef
als men haar laatste hoop opgeeft

ik liep en liep maar verder door
al volgde ik niet eens een spoor

de regen ging bij pozen stromen
kon het nog ooit echt lente komen?

ik hoorde voetstappen, ‘n stil geruis
‘n stem sprak : Ik droeg ook een kruis

stap, stap door tot over die heuvelkam
mijn Zoon deed het voor jou, als lam

daar zal je ’t nieuwe Licht zien rijzen
in wie haar liefheeft zal zij weer verrijzen!