Stationshal Utrecht
Beng! Been tegen hek, knettergek, stepstep, olifantmeneer zakt neer, buigend ijzerbankje, sapautomaat kleurt rood, groen, geel, piepenorkest zwelt aan, Tarzan zonder lendelapje aan een glibberliaan, open, dicht, open, dicht, patatgeuren en een blubberpopwicht, haar keuren, stempelen met kurrysaus, waaien in neushoornneuzen, klikklak, klikklak, stapstap, stapstap, lachebekje danst met open, dicht, open, dicht mee, tamtam op de leeggelopen zee, duif stapt in de lange rups, patatje hier, patatje daar, kijk die enge ooievaar raakt de gevoelige snaar, loopt in waggeleendentred naar een pizzabar, koppensnelt bizar elke pizza, die hij grijpt, krijst 'Al u achter de bar!', boze mannen met wapens snellen toe, 'Alluh Akbar?', daar valt wat te doen, een jongedame met flinke borsten geeft een schriel manneke een dikke klapzoen, toen blies hij zich op, de kip zonder kop, als een ver over datum ei spatte hij uit elkaar, zowaar, de knal was herkenbaar, het treinverkeer lag even heel erg plat, maar lieve schat, ik ben over enkele minuten thuis, als een trouwe luis, voorbij het gruis.
... geschreven volgens de dadaïstische methode van automatistisch schrijven. ...
Schrijver: Joanan Rutgers, 18 november 2017Geplaatst in de categorie: literatuur