lot

Water stroomt alles omlaag,
spoelt het bergafwaarts naar de zee.
‘t Snijdt door landen als een zaag
en neemt diens sedimenten mee.

In de tijd gestolde resten
mengen zich in dit geklater
in de loop het allerbeste
met het vallend hemelwater.

Het valt, versnelt en stroomt dan traag
en zoekt klotsend zijn bestemming,
meanderend door het platte laag
tussen oevers van beklemming.

Scheidende waters worden wegen
die ons leiden naar het overschot
van de oorsprong zo verafgelegen,
maar ieders onvermijdelijke lot.

Biografie van deze schrijver

lot water tijd

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 2 stemmen 127