expeditie
de tijd loopt
op voeten van lood
de knagende pijn
jou te moeten missen
snijdt als ijzerdraad
dwars door mijn ziel
zie, de zon verrijst
rood en omfloerst
boven het lege landschap
van mijn dromen waar
ik jou hoop te ontmoeten
daar ergens moet jij zijn
jij bent aanwezig
in iedere vezel
van mijn gedachten
daar krijg ik jou, als ik dat
al zou willen, met geen
mogelijkheid vandaan
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid