Melancholie
Weemoedig staart ze naar haar handen,
handen die troosten,
handen die zorgden,
handen die kookten,
handen die streken.
Waar waren ze ook weer voor?
ze friemelt met een zakdoen,
strijkt haar rok glad,
kijkt schichtig om zich heen,
om vervolgens weer te blikken
op die doelloze handen!
Handen die ooit nooit stillagen
maar nu alleen nog:
rusteloze nutteloze dingen lijken.
... Handen ...
Schrijver: An Terlouw, 21 januari 2019Geplaatst in de categorie: eenzaamheid
Het voorland van vele mensen...