Hoop

Met momenten is het soms zo duister,
In mijn hart, in mijn leven.
Gedachtes die aan me kleven,
Stilte, mijn ademhaling waarnaar ik luister.

Soms komt dan alles op je af,
Voelt het als een strenge straf.
Komt er angst, een beknellend gevoel,
Val ik weg, mis ik mijn doel.

Een donkere weg, een duister pad,
Wind door de bomen, een donker bos,
Regen, storm, bliksem, ja alles nat,
Dat kille gevoel, zo alleen,

Voortslepend, met een pak, mezelf.
Zag ik licht, dat gaf me hoop,
Niet wetend waar ik was, tijd die voortkroop.
Je kwam op tijd, nee niet te laat.

Je stak die hand uit, zei: kom maar hier.
Jij gaf mij mezelf weer helemaal terug,
Tussen zwart en wit sloeg jij een brug.
Leerde ik van jou weer echt plezier.

Je geeft mij terug, alles wat ik onderweg,
Verloren was, of had weggegooid,
Jij zag me, van ieder principe berooid,
Jij gaf me die van jou, met uitleg.

Jouw naam werd mijn hoop, je leidde mij.
Je maakte me van angst weer vrij.
Je bent geweldig, mooier dan goud.
Je bent een redding, dat is waarom ik van je houd.

Je gaf liefde weer een nieuwe naam,
Alles voegde jij aan mij weer saam.
Het nieuwe pad, dat ik samen met je loop,
Want jij gaf mij en mijn leven weer hoop.

Schrijver: William Krijger
Inzender: William krijger, 26 maart 2019

williamjuhlive.nl

Hoop

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 2 stemmen 123