dag duuk

met jouw ene oog werd jij
te beperkt toch gevonden
door de fokker van jouw stam
wat net nog maar begonnen
jouw leven al voltooid dreigde

uit het stamboek zo geschrapt
afgewezen en verbannen
mochten wij jou welkom heten
als het maatje van jouw vrienden
neefje sim eerst en deugniet ollie later

van peuterjong tot opa-oud
kwispelend veroverde jij vervolgens
onze harten en het gemoed
terwijl jouw niet bestaande oog
ons altijd vrolijk knipogend keek

als de avond de nacht kondigde
tikte jij het baasje op de arm
door met een dwingend pootje
hem in herhaling te verleiden
tot een aai of lekkere kroel

stil luisterde jij ons
in de vele verhalen
die ons bezigden
om anderen nooit daarvan
de geheimen te verklappen

horendol maakte jij
het zorgzaam vrouwtje
met jouw fetisj en liefde
voor de gedragen sokken
of meer intieme kleding

net als zij ontelbaar zijn
zijn ze onbetaalbaar geworden
de vele momenten van geluk
waarmee jij dag in dag uit
ons het leven kleuren wist

van ondeugend jong en dartel
tot kwieke grijsaard groeide jij
totdat het besef langzaam groeide
dat ook een mooi hondenleven
zijn einde kent en neemt

toen jij donker ogend blaffend
steeds vaker verdwaasd ons blikte
of een wandeling weigerend oversloeg
was er het niet te ontkennen weten
van een onvermijdelijk afscheid

nu jouw alziend ene oog
ons niet meer aanzien zal
missen wij jouw volle aandacht
voor ons en het alledaagse
wat zonder jou niet bestond

dank je wel daarvoor lieve duuk
voor jouw aandacht en de trouw
waarmee jij met ons ging
net als voor de uren en het geduld
die jij ons gaf en leerde

in ons denken leef jij voort
zoals dat ook is in de harten
die jij veelvuldig veroveren wist
van de kinderen en hun kinderen
net als de vele vrienden die jij maakte

dat jij aan de overkant van tijd
in warme dekens van onze herinnering
naast de welverdiende rust
ook jouw vriend sim weerzien mag
om dartel kwispelend mee te spelen

dag maatje
wij gaan je zien
ergens ooit