Vergeet me maar

We hebben dezelfde kleur ogen
Spreken in dezelfde taal
Ik mis je
Heel erg
Nu

Het kan zijn dat de gevoelens die ik
Voelde niet het mooist waren
Kan ik dan niet eens nagaan hoe jij
Je hebt gevoeld.. Pannekoek

Wij kenden elkaar, jij , was je nou verliefd.. Dat was vast niet het ergste
Ik heb geen herinneringen als ik aan ons denk. Maar wat ik deelde deed ik voor jou.

In een fantasie bedenk ik hoe wij elkaar gaan zien in een ander leven
Hoe we elkaar aankijken met dezelfde ogen, hoe dezelfde stemmen zullen zwijgen, hoe lang die staar duurt, ik weet het niet.. zien is geloven.


Ik kan zwijgen over die gevoelens
Maar zo makkelijk gaat dat niet
Ik wil mezelf niet laten kennen
Maar dat wil jij nou ook net laten zien

Hoe kan ik dan...
Hoe kan ik dan praten..
Hoe kan ik dan praten over bijvoorbeeld liefde
Over liefde bijvoorbeeld

Ik zal dan wel moeten helaas.

Eerst vraag ik om je besluit over de gekke wereld met al die vreemde mensen.
Ze maken kapot
Nu lijkt het net alsof ze iets hebben gemaakt

Ik zei, ik wil je aankijken als je naar me staart. We kunnen het samen.. Daar is iedereen bang voor
Om te verdwalen

Dit zit zo vast in mij
Daar heb ik zelf voor gezorgd
Om mijn leven mee te dragen
Dat zet je toch niet zomaar opzij.

Tuurlijk ben ik ook verdrietig
En heb ik gevoelens die een ander niet heeft lief..
Nu kan je in ieder geval niet meer zeggen dat je dat niet wist

Pannepat

Zie ook: https://www.facebook.com/profile.php?id=100013309840083

Schrijver: Paul Christiaan, 28 oktober 2019

Patricklenovooutlook.com

Biografie van deze schrijver

Vergeet me maar Paul Christiaan Individu Liefde Leven met mensen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 90