Hartenkreten

hartenkreet (nr. 53.134):

gemaskeerd

nu langzaam de deuren weer
naar de wereld ons opengaan
dekmantelen wij ons aanzien
met een schijn van veiligheid
tot gezichten zonder mond
met daarin ogen van paniek
die bang de afstand blikken
waaraan wij nu gehouden zijn

nu langzaam de deuren weer
naar de wereld ons opengaan
is er als onzichtbaar korstje
het eelt van gebleven angst
die door onze aderen stroomt
om het verlangen te stelpen
naar die knuffel of omhelzing
dat de zinnen al zo lang jeukt

nu langzaam de deuren weer
naar de wereld ons opengaan
schuurt behoefte met weten
mijn muur van kwetsbaarheid
die zich verbloemend maskert
met kleurige luchthartigheid
zodat het buiten niet verraadt
wat binnenin mij zo huilen laat