Zielsgedicht
Het werd naar de hemel gedreven
op een witte wolk, zo donzig en zacht
zijn zieltje was maar even op aarde gebleven
al had het zijn moeke, maanden blijde verwacht.
Zijn wiegje zal lang in het huis nog gedijen
zijn kruisje zal eeuwig in de lentetuin staan.
de hemel zal zich in blauwheid verblijden
als Hij door zijn rijk ziet een nieuw engeltje gaan.
14 oktober 2020
Geplaatst in de categorie: afscheid