Hartenkreten

hartenkreet (nr. 54.276):

Over de regenboog

Tinten en tonen
afgedrukt aan de hemel
regenboog verschijnt.

Wanneer namiddag bijna ten einde loopt en
nieuwe avond zich aanwendt, wordt het puur licht stukje bij
beetje minder en nadert de schemer waar dichte wolkenlucht openbreekt
van waaruit een blauw plechtig wordt onthuld waarin enige zonnestralen zich openbaren.

Dat de boomtakken en gevels opnieuw oplichten
tegelijk daagt een plotse regengordijn op die met dwarrelende
tranen alles begint te sproeien en vloeien maar niet zo heftig of intens daar
uit onverwachte hoek een veelkleurige boogvorm wordt geschetst in het rijke hemelgewelf.

Deze ongezien nog niet meteen voorbije welving
verbindt hemel en aarde met elkaar tot een harmonieus huwelijk
waarin ze heel voluptueus en supervers al haar krachten en prachten werpt over
zowaar mijn breekbare-en-kwetsbare roert in een ongekende bewondering en verwondering.

Hoe de brede waaier versterkt met tinten en tonen
Zelfs uitgestrekt tot in het oneindige; ik ben er zeer verbaasd over
Maar zoals bij alle mooie liedjes, blijft dit bijzonder natuurfenomeen niet lang duren
Haar uniek beeld verwaast en verzwakt tot ze wordt opgelost in een halfdonker lang satijn gewaad.