Kloppen...
Ik zoek zorgvuldig ieder woord,
dat ik tot U spreek.
Om Uw hart wat te verzachten,
zodat ik het niet breek.
Als met een milde balsem,
wrijf ik het voorzichtig in.
Zodat het zachter wordt.
De kruk zit namelijk van binnen.
U laat me er niet in.
Zachtjes klop ik op het deurtje,
totdat U open doet.
U zegt misschien: “Wat kom je doen?”
Voor mij is dat heel goed.
Het klonk misschien niet aardig.
Zo bot en niet zo waardig.
Toch ben ik blij…
Maar wat verheugt mij nog het meest?
Dat U het weet…
Dat ik hier ben geweest.
... Soms kun je mensen met woorden niet bereiken, omdat ze zich niet openstellen.
Het kost veel moeite. ...
Inzender: A.Stik-Snijder, 21 juli 2021
Geplaatst in de categorie: individu