Alle inzendingen over woord

Weet je nog van jij en ik? Weet je nog dat we samen lol hadden? Weet je nog dat we samen ijsjes aten? Weet je nog dat we bij elkaar sliepen? Weet je nog dat we alles samen deden? Weet je nog dat je mijn vriendin was? en weet je nog... dat je nog wel in mijn leven was??…

het is niet omdat jij stoere handen aan je lijf hebt en ik het met mijn getrainde hersenen moet doen, dat ik je voortaan links laat liggen. het is niet omdat jij het sappige antwerpse dialect van de dokwerker praat en ik in keurig nederlands de rechten van de anderen bepleit dat ik je voortaan zal negeren. het is niet omdat jij meer houdt…

Selfie is mikken op jezelf of met anderen Oftewel vooral Kicken op ‘mezelvie’: Selfie is: te vinden in de dikke van Dale!…

Rontonde, ijskimo, begaande grond Lamptaarn, trots als een paus, kakafonie Luidbundig, broterham, triologie Versnelding, strookbreed en prins bernhardhond Dit zijn verhaspelingen, allemaal Ze klinken echter heel “fundamentaal”!…

Liet Hij zijn letsel aan hen zien, alvorens Hij voor een tijdlang uit het zicht verdween Dat Jezus in een lichaam incarneerde Een leraar werd, een van de allergrootste Genezers was, doodsbang soms voor Zijn Lot Als kosmisch wezen zich manifesteer Roept vragen op, wat was het dat Hem loodste Door Zijn Ervaringen van krib tot grot Het Woord…

Daar is maar één land, dat mijn land kan zijn, daar rukt niet de Rhône, daar stroomt niet de Rijn, daar vloeit maar de Leie en de Scheld' die brandt, daar is maar één Vlaandren, 't is mijn land! Daar is maar één land, dat mijn land kan zijn, daar is maar één vreugd, daar is maar één pijn, daar is maar één liefde, daar is maar één haat, daar…

Waar woorden geen gewicht mogen hebben. Worden pennen zwaarden. De machteloosheid van onwetendheid heeft immers zwaarden nodig. Daar waar kennis macht is worden pennen overbodig.…

Heb je het gehoord Men spreekt Van woord naar woord Zo schrijft men bovendien Je kunt het hier al zien Als jij ze husselen gaat Dan staat er wat er staat Maar niet meer wat er stond En komt warrig uit de mond Daarvan bij deze kond *) *) Die d klinkt als een t Daar zit ik lekker mee…

Woorden... woorden. Wat moet ik er mee?…

Geloven, het is een woord. Ieder kent het goed. Maar een woord dat leeft, zolang het wordt gevoed. Velen hebben dit ervaren. Al was hun geloof ook nog zo groot, het is nu schriel en magertjes. Ja, op sterven na dood..…

Deva Premal zingt vanuit het Hart van Christus buitenaards verliefd...…

Mededeelbaar met woorden, in de taal van ons verstand. Ervoelen is voelen, door onze binnenwereld. Mededeelbaar met onze ogen, in de taal van ons hart. Onze ogen zien en spreken. Onze spieren doen. Ons hart weet !…

nooit eens wat anders hier dankzij die meesterhand zeëen van dagen verstreken sindsdien misselijkmakend, die melkschenkerijpose feitelijk kan ik geen melkdrop meer zien!…

Misschien betaalt u straks Ook Dagobertducktaks. Alleen de rijken onder ons Mogen storten in dit fonds De nieuwe climax. Maar pas op,vroeg of laat, Zit u zomaar op zwart zaad.…

woorden waaien door mijn hersens zinnen vormend zien zij licht ik kleur ze in met mijn gedachten proef hun klank met ogen dicht laat mijn vingers stil bewegen streel de toetsen van het bord laat mijn lippen woorden fluisteren oren luisteren naar wat het wordt als het ritme blijkt te kloppen berg ik alles netjes op zullen woorden…

Zo is hij de oorlog doorgekomen, om daarna in de bevrijde tijd, te trouwen met een christelijke meid, die teveel van Gods woord deed dromen. Maar in een kerk is hij nooit gekomen, woord voor woord had hij het al tot zich genomen.…

Woorden zijn woorden, bleek, tot we ze kleur geven – met onze daden.…

een woord is een vroege ochtend zonder breuk of smet soms een teken in de lucht een woordeloze rit naar zee zachte vogel boven een uitvarend schip de vermiste naam voor verdriet barst het als een beladen ster komt het niet op tijd tegemoet een woord is een woord tot jij het vult soms met betekenis…

Wolken drijven voorbij, haar dijen zacht bestemd voor mij als de zon en de maan... En wij laten ons gaan. Zonnestralen over onze lichamen omringd door rode rozen en ook boterbloemen, terwijl insecten om ons heen zoemen. Maar onverdroten geven wij ons aan elkaar over en strelen hartstochtelijk elkanders huid. Het riet langs de sloot…

Een vriendelijk woord doet echt wonderen!…

Prikspijt! Geen moment spijt Van die prik Van de laatste Van die voorlaatste Van die eerste Wat niet de eerste was Want wat is er niet afgeprikt Vanaf mijn geboorte Half tien in de ochtend Van het jaar des Heren en Dames Negentienhonderd en twee en vijftig In mij als baby, kleuter, peuter, kind en Jong volwassene en nu senior man En…

Trickster, slim, sluw en snel van geest, straatwijze weetgraag; flexibel overlever. Sensuele, speelse charmeur, vleier met flair en schwung; extravert pragmaticus. Verdekt, verborgen en voorzichtig dag-, nacht-, schemerdier; ongrijpbare geestverschijning. Doelgericht, dreigend en dodelijk, amorele rover; capabel kostwinner.…

ik heb geen heldere woorden om met jou te praten geen stormachtige zinnen om met jou te fluisteren de stilte is zo luidruchtig dat ze ons gesprek verstomt de pijn druppelt uit onze zielen en zelfs dan vind ik geen klanken van troost…

Zachte kraters zijn mijn woorden door langzaam vallende gedachten geslagen het stof dat er door opwaaide zo van je jas geklopt Maar de kraters zijn zo zichtbaar voor jankend brandende geslachten gegraven de pijn die wij er inwerpen valt bodemloos kapot…

In stilte hoor ik wat je zegt, al spreek je geen woord. Een stralende glimlach roept: Ik kan niet meer zonder jou. Je oogopslag sprekend: Ik laat je nooit meer los. Twee handen strelen: Ik ben er als je me nodig hebt. Je zegt me zoveel, al spreek je geen woord.…

Ik schenk jou een boeketje woorden Een dozijn rozen mooi in het rood Stengels met frisse groene blaadjes Deze letters zullen niet verkleuren Woorden die niet verwelken Zo geef ik mijn gevoel Dit boeketje zet je niet op tafel Maar draag je mee in je hart…

Gek soms hoe woorden falen in hun doel Hoe ze kronkelen in bochten veranderen in gedrochten en zorgen voor gewoel Hoe ze zijn misbruikt in valse oorlogen en dan levend begraven als gesproken slaven voor blinde ogen Terwijl ze precies gevormd en gekneed zijn om liefde te verklaren om storm te bedaren in menselijk brein…

woorden dwarrelen als herfstbladeren door mijn brein het gedicht rijgt ze aaneen leeg stom zonder ziel zonder pijn woord na woord pak ik bij de oren rangschik schrap brutalen protesteren kleine zwakken schuiven zonder morren naar voren geloof nooit dat een gedicht zomaar wordt geboren vechten met woorden is sterven en telkens weer…

je hebt je weg met woorden je woordeloze weg je hebt je tegen dralen beschermd een valstrook breed je hebt een weg met worden een wollen tegenzin je spint je ronde ronnend je spint je vallend vals…

, mag ik in rood spiegelschrift mijn woorden schilderen op de bast van je lijf dan zou iedereen ons gedicht zien…