EEN ROOS WOU NIET ONTLUIKEN
ik treur om onze roos die niet is ontloken
en om haar knop die niet wou opengaan
ik treur om onze harten die pijn werden gedaan
en die door ongeloof en pijn zijn gebroken
het was een waan dat dit stormtij ooit zou keren
dat op een dag alles weer in bloei zou staan
maar onze illusie is als zwarte rook opgegaan
omdat wat voorbij is , moeilijk nog kan keren
maar zoals na elke storm, de stilte is teruggekeerd
wie had niet gewild dat alles bleef zoals voorheen
wij die verzen in pure schoonheid wilden schrijven
wellicht hebben wij beiden onze les eruit geleerd
schreven wij verder langs en door alle tranen heen
konden onze zielen op afstand in liefde beklijven?
Geplaatst in de categorie: ex-liefde