Een kameraad
De oude vrouw achter het raam,
kijkt glimlachend toe.
Naar alles wat er buiten gebeurt.
En er gebeurt veel.
Ze weet het waarom en hoe.
Denkend aan herfst en winter,
ziet ze nog die wilde kale pruikenbol.
Hoe de merel af en toe kwam kijken.
Nu ziet ze een enorme bladervracht
Maar dat had ze ook verwacht.
De blauwe regen heeft een kameraad gekregen.
Heel stiekem kwam hij van onderaf op.
Stilletjes is hij opgegroeid.
ze weet het is een mannetje.
Dat wordt pas duidelijk als hij bloeit.
De hop, een snelle groeier.
heeft zich innig verstrengeld met
de ranken van de blauwe regen.
Geheimzinnig neemt hij zijn plekje in.
De oude vrouw glimlacht hem tegen.
De tuinman, die regelmatig komt
heeft hem nog niet gezien.
Heeft geen tijd om goed te kijken.
Zij denkt gelukkig maar,
hij heeft werk genoeg bovendien.
Nee, laat hem maar,
hij heeft zulk prachtig blad.
Dit huwelijk mag je niet verbreken.
Zij houdt wel van die stiekeme,
geheimzinnige streken.
Glimlachend en zwijgend
genietend, raakt ze niet uitgekeken.
... Al vijftien jaar kijk ik naar de blauwe regen. Een vreugde ieder jaar. En zomaar vanzelf kwam ook de hop tevoorschijn met zijn prachtig blad. Ik zit hier nu heel knus in mijn hoekje, want ze belemmeren volledig het uitzicht. ...
Schrijver: AntjeInzender: A.Stik-Snijder, 18 juni 2022
home.nlGeplaatst in de categorie: natuur
bladervracht
79
Geef je reactie op deze inzending:
Geniet van je tuintje, ik doe dat van je mooie gedicht.