Hartenkreten

hartenkreet (nr. 56.409):

Zo dichtbij en toch zo ver van mij

In een nostalgische bui denk ik nog even
terug aan vroeger, bijzondere tijd waarin enkel
flarden worden overgehouden, als losse puzzelstukjes
liggen voorbije levens en liefdes verspreid in mijn geheugen.

Herlees een handgeschreven van brieven en
gedichten met eerste verlangens en verwachtingen
Romantische ideaalbeelden beperkt tot een ijdele droom
Gedeeld met iemand, inktsporen nagelaten op klein stukje huid.

Ik probeer de gezichten en verhalen opnieuw
te lijmen met wat snippers van een dagboekbladzijde
Foto vervaagd tot enkele lijnen of meegevoerd door de wind
Een traan in de ogen, de emoties en gevoelens zijn overgebleven.

Van een poëtische 'Ik hou van jou' tot pathetische
'Vaarwel', het zijn allemaal mijn herinneringen fladderend
en vlinderend door de ruimte en met de tijd mee, opgeslagen als
momenten om niet meer te vergeten, zo dichtbij en toch zo ver van mij.