ZO ZAL HET GAAN
als je niet meer bent
zullen de wind en de bladeren
van de bomen het elkaar
al ritselend laten weten
zullen vogels het elkaar
al kwetterend vertellen
dat ze jou nooit mogen vergeten
zullen zeeën woelig baren
zullen rivieren tranen stromen
en kunnen het verdriet niet langer
voor zichzelf bewaren
ben jij dan zo bijzonder
ja en voor elk mens dat heen gaat
voltrekt zich hetzelfde wonder
daarom is het dat de natuur
zich altijd horen laat
daarom daarom is ze
bijna nooit stil
... geïnspireerd door het gedicht: ‘voor een dag van morgen’. van Hans Andreus. Al lezend moest ik terug denken aan de begrafenis van m’n moeder. Het was somber weer, maar toen we de kerk uitkwamen en de kist naar het graf droegen, was het even heel stil. Plotseling brak de zon door en de vogels begonnen volop te zingen. Natuurlijk puur toeval, of toch niet? Maar het gaf een bevrijdend en respectvol gevoel. Respect van de natuur voor m’n moeder. ...
Schrijver: catrinusInzender: C.A. de Boer, 13 september 2024
Geplaatst in de categorie: afscheid