Rimpelingen

Loop langs de rand van het water,
een vis die naar adem hapt.
Rimpelingen na het einde; na het later,
waar alles; op zijn eigen manier op wacht.

Zelfs de mensen om je heen,
zijn slechts rimpelingen die voorbijgaan.
Want er is er geen één,
die ontkomt aan de laatste traan.

En kijkend in glanzende ogen,
zie ik de eigen rimpelingen verschijnen.
Door de tijd die als een straaljager voorbij is gevlogen,
wil echter graag nog even blijven.

... Loslaten en blijven leven. ...

Biografie van deze schrijver

Rimpelingen water tijd

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

1.1 met 45 stemmen 422