Waar de ziel fluistert (voor haar)

Je ademt naast mij
zonder grens of verwachting
thuiskomen wordt stil


Ergens voorbij het
ritselen van sterrenlicht, waar
gedachten vervagen tot niets dan gevoel, wacht een
droom in mij op jou – een veld van licht waar ik je zachtjes heen verlang.

Je aanwezigheid weeft zich als
zijde door mijn zintuigen, bloemen buigen als
jij langskomt, de lucht houdt haar adem in. Ik zie ons wandelen door
een woud dat nooit luid is, waar het mos onze voeten wiegt en tijd oplost in tintelingen.

Ik wil je ontmoeten in die ruimte
tussen aanraking en gedachte, waar alles wat ik
ben in jou fluistert zonder te verstoren. Geen haast, geen lijnen,
alleen het zachte openvouwen van twee zielen die elkaar herkennen zonder één woord.

En als jij je aan mij toevertrouwt,
zal ik je niet vasthouden maar omhullen als een
sluier van licht, zoals de nacht haar sterren draagt zonder ze te
bezitten, en jij zult weten: dit is geen grens, maar een terugkeer naar wie wij altijd al waren.

Biografie van deze schrijver

Verbondenheid Tederheid Thuiskomen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 8 stemmen 131