Hartenkreten

hartenkreet (nr. 58.801):

Optillen in stilte

Zonlicht op water
stilte draagt mijn zachte hart
wortels diep in rust

Ik wandel door het
woud, waar het zonlicht teder danst
op waterrimpels, raak alleen wat zich openstelt — mijn
tere hart voelt stilte als een zachte stem die mij optilt nog vóór het woord.

In de adem tussen de
bomen vind ik rust, een stille kracht die
mijn ziel omhult en draagt; mijn zachtheid is geen zwakte,
maar een heldere bron die mij hoger tilt dan ik ooit had durven dromen.

Wat jij ziet als afstand, is
mijn manier om te koesteren wat diep leeft.
Ik sluit mijn ogen niet om te vluchten, maar om te landen,
om te ontdekken wie ik ben, wie ik mag worden, en wat mijn hart verlangt.

Ik ben als een zachte wind,
licht en toch diep geworteld in het rijke leven,
mijn hart gevuld met de kleuren van het intense voelen, en
elke stap fluistert: hier word ik gedragen, hier mag ik groeien — voor altijd.