Wind (II)

Als de wind zachtjes op mijn schouders klopt,
weet ik dat jij weer eventjes bij mij bent.
Een gevoel dat nooit meer stopt,
zolang ik jouw naam en jij die van mij nog kent.

Wij lopen dan samen verder,
net zoals dat vroeger ook altijd was.
Ik jouw hand vasthoudend als een beschermende herder,
jij die alle wensen in mijn ogen las.

Ik wens mij nu zo graag die tijd weer terug,
maar voorlopig zal ik hierop moeten blijven wachten.
Gelukkig klopt de wind telkens opnieuw op mijn schouders weer vlug,
hetgeen het lange wachten sterk doet verzachten.

... Mijn geheim om met een beetje wind in het eindeloze te wandelen. ...

Biografie van deze schrijver

wind lopen wens

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 10