God huilt ook wel eens...
Soms kan God er niet tegen,
dat haast geen mens gelooft.
Dan voel ik als een zachte regen,
zijn tranen op mijn hoofd.
Want ook God kan verdrietig zijn
en wie moet Hem dan troosten?
Ik wil wel, maar ik ben maar klein
en hij de allergrootste.
Maar ja, dan zeg ik. “Stil maar God.
het komt gerust wel goed.”
En dan zie ik wat een wonder
een vriendelijk woordje doet.
Want kijk, er breekt een glimlach door
de aarde rond, van oor tot oor.
God glimlacht weer, kijk maar omhoog.
Daar staat zijn regenboog.
... Een gedicht van een gehandicapt vrouwtje in een rolstoel, dat ze voor mij geschreven heeft. Het ontroerde me zo erg, dat ik besloot het in te sturen. Ze heet Justine. ...
Schrijver: JustineInzender: A.Stik-Snijder, 8 september 2025
Geplaatst in de categorie: emoties