Wanneer de hemel ademt
Gedachten wiegen
wolken glijden door de lucht
ik adem rustig
De hemel strekt zich uit,
wolken ontvouwen zich en lossen op in
eindeloos blauw, hun vormen glijden mee met de adem
van de wereld, en ik voel hoe mijn gedachten meedeinen, licht en open.
Zon breekt door zilvergrijze
sluierlagen, licht streelt mijn huid, dringt
diep door in mijn aderen. Alles stroomt en staat tegelijk
stil, en ik leer dat loslaten geen leegte is, maar een uitnodiging om te zijn.
Vogels trekken hun banen over
de horizon, hoog en laag, in cirkels die een
vloeiend ritme vormen. In hun vlucht herken ik de vrijheid
van mijn aandacht, een ruimte die zich opent, zelfs als alles rondom verandert.
Wanneer avond het zwerk kleurt
in roze, oranje en diep blauw, lijkt de tijd even
stil te staan of zacht te vertragen. Ik adem mee met het pure
mooie licht dat glijdt en besef dat kracht ligt in het meebewegen met alles wat is.
Zie ook: https://catherineboone.blogspot.com
Schrijver: CB, 1 oktober 2025
Geplaatst in de categorie: natuur