De kloof

Ik ben het gewone volk, zonder macht of glans,
Waar elke emotie het leven omarmt.
Een hart vol liefde, een ziel die danst,
Terwijl de hoger geplaatsten zich aan hun trots verwarmt.

Ze stijgen hoger, in torens van steen,
Maar ik weet wat ik droom, ik weet wat ik meen.
Met liefde als kracht, in het leven dat bloeit,
In de warmte van de massa, daar voel ik mij goed.

Hun wereld van cijfers, formules en stoom,
Ligt verder van mij dan de sterren waar ik van droom.
Ze weten misschien meer, maar ik weet wat ik doe —
Hun verstand is een kooi, mijn gevoel kent een doel.

Ze stijgen hoger, in torens van steen,
Maar ik weet wat ik droom, ik weet wat ik meen.
Met liefde als kracht, in het leven dat bloeit,
In de warmte van de massa, daar voel ik die gloed.

Dus geef mij geen troon, geen kroon op mijn hoofd,
Ik kies voor de eenvoud, tot aan de dood.
Voor elke emotie die ons samen begroet,
Daar, in de massa, voel ik mij goed.

Ze stijgen hoger, in torens van steen,
Maar ik weet wat ik droom, ik weet wat ik meen.
Met liefde als kracht, in het leven dat bloeit,
In de warmte van de massa, daar voel ik mij goed.

... Een lied over de kloof tussen macht en menselijkheid —
een ode aan eenvoud, warmte en de kracht van het gewone volk. ...

Schrijver: Waeyenberghe Ivan, 2 november 2025

pokerivan001gmail.com

Biografie van deze schrijver

Gewone volk

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 14