Het oerlicht van geweten
Lang voordat er boeken waren,
voor de stenen tafelen,
voor het woord “goed” en “slecht,”
Brandde diep in ons vlees
een licht, zwak en helder,
dat fluisterde:
“Doe geen pijn,
luister,
raak aan,
zorg.”
Het is geen stem van boven,
geen oordeel in de hemel.
Het is de echo van miljoenen jaren,
van harten die sloegen,
van handen die hielden,
van ogen die zagen:
Anders doen,
is breken.
En breken doet pijn
aan jou,
aan mij,
aan ons.
Dat licht heet geweten.
Dat licht is ons erfgoed,
ouder dan tempels,
ouder dan goden.
En zolang het brandt,
zijn wij mens.
... Een gedicht over de oerbron van ons moreel besef —
een licht dat ouder is dan geloof of wet,
het geweten dat ons herinnert aan wat mens-zijn betekent ...
gmail.com
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: moraal
Geweten Er is nog niet op deze inzending gestemd.
7
7
Geef je reactie op deze inzending: