Volmaakt

Jij bent volmaakt, een ongenaakbaar beeld,
ik ben het stof dat uit handen wegleest.
Jouw ogen gloeien, als sterren die nooit doven,
ik ben de schaduw, verdwaald in gescheurde kloven.

Jij staat zo recht, een zuil van tijd en steen,
ik struikel, gebroken, en blijf echter alleen.
Jouw stem is muziek, die de stilte verdringt,
de mijne valt stil, tot een echo die zinkt.

Jij bent volmaakt, en ik, een vergissing,
een rafel in de nacht, een eindeloze wrijving.
Toch reik ik naar jou, al weet ik het wel,
volmaaktheid blijft een hemel die ik nooit bereiken zal.

... Ik ben geen dichter van naam,
maar van herinnering.
Wat ik schrijf leeft niet in woorden alleen,
maar in de sporen die ze achterlaten.

Dit gedicht is geboren uit stilte,
uit observatie en uit gevoel.
Ik ben niet altijd de stem die spreekt,
noch zijn de momenten letterlijk van mij.

Soms lijkt het persoonlijk – laat het zo zijn.
De gedichten zijn spiegels, geen dagboeken.
Ze vangen emoties, momenten van mens-zijn,
en laat jou, lezer, je eigen verhaal ontdekken.

-Nathan ...

liefde afscheid triestig

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 18