Tolerant Niemandsland

Een hele collectie regenbogen
Hangt boven in de lucht
En neemt de plek in van witte wolken
Zo grijs als mijn recente dromen

Ik zag mensen lopen
De wedstrijd was begonnen
De trots die ik zozeer koesterde
Toen ik bij het startschot geen seconde verloor

Want aan het eind van de regenboog
Wacht de grootste schat
Op hij die iedereen verslaat
In de allerlaatste sprint naar de meet

Maar in deze onhandige tussenfase
Kon ik me enkel nog meten
Met een hinderend onweten
Tussen lopen en vluchten

De boog was rond
Raketten raakten fataal de grond
Tot ik moederziel alleen stond
Op een tolerant niemandsland
Overvloedig van overleden zielen

... Als kind vragen we ons nooit af waarom mensen ruziemaken; het gebeurt gewoonweg. Maar iedereen moet doorheen die onhandige tussenfase waarin je ontdekt dat mensen soms zichzelf niet kunnen zijn, omdat anderen hen die kans ontnemen. Hoe we als onwetende kinderen willen deelnemen aan allerlei loopwedstrijden om prijzen te winnen, en hoe we nadien deelnemen aan loopwedstrijden om ons leven te redden voor een oorlog, dat is hoe het leven vandaag de dag in elkaar zit. ...

Biografie van deze schrijver

verlies angst eenzaamheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 1 stemmen 27