Hartenkreten

hartenkreet (nr. 225):

Andermaal

De calorieënvreter
werd spoedig al een prop.
Hij lijnde voor geen meter
en viel niet af, maar op.

Z'n charme leek verloren.
Toch kon z'n dikke lijn
een slank persoon bekoren.
't Was op een eetfestijn.

De vreter vrat zich rond
aan spullen van de slager
en riep met volle mond:
'M'n God, wat ben je mager!'

Sindsdien is hij geen vreter
Hij valt nu langzaam af.
Bij God gaat alles beter,
zo leest men op z'n graf.

Pas na het nagerecht
had deze slanke vent
z'n ware naam gezegd:
'Ik sta als Hein bekend.'

Het duurde slechts seconden,
tot Hein als afscheidsmaal
de vreter had verslonden,
ons aller kannibaal.

Hoe bleef-ie mager? 'Ja,'
zei Hein, 'Ik weeg geen fluit.
'k heb anorexia,
ik kots er alles uit.'

Was dat dan niet gevaarlijk?
- En was z'n angst niet groot?
Hij proestte onbedaarlijk:
'Ik lach me weer eens dood.'