Ik ben een tuimelaar
Op een wankelend been
en een fiets zonder bel
fladder ik de ruimte rond
razen rondkijkend en alert.
Tierend en teleurgesteld
draaf ik langs mij heen.
En uiteindelijk
uiteindelijk
uiteindelijk.
Tuimel ik over mijn veters.
Tuimel ik over mijn duimen.
Tuimel ik, ja, tuimel ik.
Doorgedraaid en omgekeerd
droef en doldriest
draag ik mijn fiets ter aarde.
Geplaatst in de categorie: algemeen