verdriet om jou
Je gestalte in de deuropening was het laatste wat ik zag
de tranen rolden over mijn wangen toen ik op mijn rug lag
je verdween uit mijn leven als een schaduw op een roetzwarte muur
ik bleef je maar zoeken maar vond je niet
je was net een traan die ik verloor in een oceaan van verdriet
dolend op het kerkhof zocht ik naar mijn graf
want toen je wegging dacht ik dat mijn hart het begaf
urenlang lag ik te kijken in het niks
uren werden dagen, dagen werden weken, weken werden maanden
toen ik doorhad dat ik stikte in mijn zelfmedelijden besefte ik pas dat ik in een kist lag
niet alleen van verdriet
maar omdat ik stief voor jou
Geplaatst in de categorie: verdriet