Weer een stapje...
Volkomen ongeinteresseerd, legt ze haar
benen op de stoel,
té ver heen, om geïrriteerd te zijn.
't Voelt zo verschrikkelijk verkeerd
om te zeggen wat je voelt.
Elke keer als je denkt, je leert ermee
om te gaan, wordt je teruggesmeten.
Omdat in wérkelijkheid één stap vóóruit,
in 't écht je twee stappen áchteruit
laten gaan.
Geplaatst in de categorie: afscheid