Een schreeuw verkracht de stilte
een schreeuw verkracht de stilte
rauw gekrijs stampt de rust in elkaar
een spreeuw richt zijn kop op
blinkende oogjes weerspiegelen de droefheid
van wat verborgen moet blijven
tijd hangt aan de noodrem
alle gevoel is even gestorven
om daarna te verrijzen
krachtiger dan ooit tevoren
de broeierige lucht zindert nog na
trilt van genot
een eerste druppel zoekt zijn weg
naar de aarde, even aarzeling
dan spat hij duizendvoudig uiteen
ze kijkt naar buiten, en met wazige blik
mijmert ze dat haar liefde nog een wolk was:
zweverig en onbegrijpbaar
en Hij slaat opnieuw
Geplaatst in de categorie: geweld