Als bij donderslag
De klap kwam als een donderslag
Alsof het een aardbeving was
De grond zakte onder mijn voeten weg,
toen 'k hoorde, dat het goed mis was.
Gewoon ergens een tumor ontdekt,
en niet zo'n kleine ook
Je schrikt je te pletter, werkelijk
helemaal van de kook...
Ik keek de dood weer in de ogen
en huilde als een jonge hond
Door 't leven voelde ik me bedrogen,
toen 'k keek in die diepe afgrond...
Inmiddels ben ik jaren verder
Vijf jaar is het geleê
Waarvan ik twee jaar heb gekuurd...
Wat zat ik tóen in de puree
Gezondzijn lijkt zo heel gewoon
Het is echt een geschenk
Dat merk je als je beter bent
Voor ieder hier een stille wenk...
Inzender: j.h., 31 juli 2003
hotmail.com
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: ziekte
tumor 3.8 met 37 stemmen 
2.320
2.320
Geef je reactie op deze inzending:
Ik vind het een prachtig gedicht!
beseft als je de schaduwzijde hebt gezien.
De stille wenk is hier goed geplaatst, net zo
als de 10 die ik je graag wil geven.
Maar we communiceren nog met elkaar op deze wijze,
dus dat hebben we toch maar mooi meegenomen.
Van mij krijg je een 10!
fijn dat je er weer bovenop gekomen bent én het op kunt schrijven.
Een vette 10 voor dit werkje!