Hartenkreten

hartenkreet (nr. 4.906):

Tijd

een man loopt maar zo wat
door de straten
fier en losjes
zonder doel

hij heeft de tijd

zo hier en daar
stopt hij en praat wat met mensen
vriendelijk en open

wanneer hij weer gaat
gaan zij glimlachend verder
met wat ze aan het doen waren

op een enkeling na
die verstoord
verloren tijd probeert in te halen

tijd die verder loopt

de man
zich onbewust van wat hij gestolen heeft
geniet
van de zon en het gezang van kinderen
die in een lokaal van de school waar hij langs loopt
vol overgave een zojuist geleerd lied zingen

als hij de rand van de stad bereikt
of was het een dorp
lonkt het weidse uitzicht
vrije schijnbaar tijdloze natuur
nodigt hem uit
op te gaan in leven

tijd valt weg

alleen donker en licht overleven als vast gegeven