Kronkels

Wouden om door te dwalen,
verloren paadjes dagenlang,
niemand komt je tegemoet,
ik blijf nog even dralen.

Bizarre kronkels in je gedachten,
omringd door herfstige rivieren,
turend naar dorre, geelbruine bomen,
ik blijf nog even dromen.

Schaduwen trillen door stervende bladeren,
ritselend door een vage wind,
De stilte waait over natte wegen,
ik voel de kilte naar me schreeuwen.

Ik loop langs geplette tranen,
op een elfenbank,
verstild op een vermoeide bloemenwang,
ik voel de aarde wenen.

Kronkels

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 6 stemmen 511