W O E D E

Stampende voeten
Een gebroken geschrijf
Een traan op de grond
Het is haar kreunend lijf

Daar in de achterkeuken
Blijft de haat beuken
Op borsten en buik
Ze is in elkaar gestuikt

Verbannen naar de tuin
Zelfs de bomen huilen mee
Drie kleine hoofdjes aan de ruit
Verscheurend en wenend zonder geluid.

De nacht overwint deze waanzin niet
Ijskoud ligt ze stil
De angst heeft geen stem
De dag kruipt over haar gegil

Bevriezende kinderkreten
Verloren in krijsende ogen
Eén blik voldoende
Tranen die nooit meer opdrogen

Nooit komt er een einde
Er is geen genezen
Er is geen vergeten

Woede is die nacht geboren
‘k Heb toen mijn leven verloren

woede

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.4 met 20 stemmen 1.859