Hartenkreten

hartenkreet (nr. 6.181):

Pijn

Waarom krijg ik je steeds te dragen?
Je geeft in onmacht, me zoveel vragen...
En antwoorden kan ik niet ontvangen
Als je als een oude langspeelplaat blijft hangen?

Je diamantje snijdt in mijn vlees soms zo diep,
Dat ik het uitgil en roep: wie was het die jóu schiep?
Heeft een ander of ik mij dít aangedaan?
En: hoe zou het zonder jou dan zijn gegaan?

Dan verdwijn je even, en voel me wat verward,
Als in alle rust en stilte de taal klinkt van mijn Hart
Hoor lijdzaam het woord: ‘Oórzaak’ aan...
En beeldend, de gevolgen aan me voorbij gaan..

Mijn of andermans teveel aan ‘goede willen’,
Die deden me opnieuw uit wanhoop gillen
In oog nu met de gevolgen, die In mij zeggen
Zal ik nu “anders” mijn oor te luister leggen!

Pijn, “snij maar zolang nodig is in mijn egovlees”
Bezorg me maar; of tranen, diepte- of hoogtevrees
Je bent mijn begeleider in mijn doodsnood
Mijn vijand, mijn geliefde, tijd- en bondsgenoot

Je bent soms alles en ook weer ‘niets voor mij’...
Maak me maar, breek me maar... vrij en blij,
Geeft “Zijn Wil”in mij me Kracht naar kruis
En vertelt me de Weg terug naar Thuis!