Als wolven (tegen de volle maan)
Er komt een andere tijd, wordt gezegd,
er zal geen oorlog zijn en geen leed.
De vrede die aanbreekt, is dan echt,
zodat men al het oude snel vergeet.
En zo zal het voor altijd blijven,
als de lucht blauw begint te kleuren.
Maar ik, zal ik dan nog schrijven?
Wat zal er met mij gaan gebeuren?
Soldaten zullen niet meer verder gaan,
maar voor altijd stil blijven staan.
Hun wapens worden voor altijd begraven,
nu we ons aan de vrede zullen laven.
En ik zal erover gaan schrijven,
over de vrede die aangebroken is,
waarover al jaren gesproken is,
die voor altijd hier zal blijven.
Maar toch zal ik de angst voelen,
dat iets of iemand de droom zal breken,
de droom waar we nu nog over spreken.
En dat we weer zullen huilen ...
als wolven tegen de volle maan.
Geplaatst in de categorie: actualiteit