Tralieliefde

Het communiceren met de geluiden van de straat
deed mij de taal van de geheime liefde kennen.
Woorden waren niet nodig, want ik wist in iedere blik
precies wat jij wilde zeggen; ik voelde 't ook.

Was het de vonk die oversprong, of de begeerte
naar een hangende tros druiven, waar jij met je
kin omhoog, op je tenen, net niet bij kom komen.
Of was het gewoon een metamorfose van je dromen?

Wat ons door tralies naar elkaar deed lachen,
maar onze harten konden het ijzer niet smeden,
waar onze vingers tussendoor glipten, nipten
aan elkaars adem en elkaars vingertoppen.

Misschien was het gewoon de zon, die ons bloed
sneller deed stromen. De weerkaatsing van het licht
in jouw ogen, groen of zwart; ik weet het niet.
Ik zag met mijn hart en mijn hart is kleurenblind.

Schrijver: Chadia, 10 februari 2004

bloemy75hotmail.com

liefde

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

1.0 met 2 stemmen 1.027