Marmer

Ik verga in tranen
opgezweept door
een schor verleden

Onder grafzerken
rukt mijn hand aan
vertroebelde geesten

Door onbegraven gehuil
splijt de hemel zich
in de donkere lucht

Geketend aan het marmer
sterf ik onbeweend
in een tergende vlucht

Te diep geworteld
draag ik mijn gebeente
onder de holle treden

Verduisterd zal
mijn mond slepen
in muffe schreden

Ik verga in de aarde
ik hervind me daar…
mijn tranen hebben

geen enkele waarde

marmer

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 7 stemmen 771