eva

de brekebenen
konden het leven bewaren noch dragen
ik was er wanhopig

hoe dood je ook was
je was machteloos mooi
in die oneindige tel

ik barst van verloren vreugde
ben in mijn voegen vergaan
je bent in mijn lijf geschreven
door een analfabeet
wat mij van nature niet was
wordt mij elke dag ontnomen

hoe kan zo gruwelijk mooi
zo vredig dood zijn?

dood kind

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.6 met 7 stemmen 1.956