inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

hartenkreet (nr. 8.372):

Verloren

Het water hoog, aan mijn lippen voorbij
Met lijf en macht, hou ik geen stand
De stuwing groot, en dan, en dan
Ze breken door, het is te laat

Hoop, ideaal. Al wat leven geeft
Niet fier, noch vrijelijk in de wind
En alles volgt, nu naar benee
Mee, mijn gebroken weerstand achterna

Eén voor één zoeken mijn resten ik,
een zacht en koud plekje bodemtroost
Als waterdood de overwinning viert en
daarna langzaam, ongeïnteresseerd,
de wijk geeft aan hen

Zien zij mij liggen, hier en daar?
Stuk voor stuk, rapen zij mij op?
Herkennen zij dan, wat ik ooit was?
Zullen zij dan zien, ik kon niet meer
Echt niet meer. Echt niet meer.

Schrijver: Anomix, 29 april 2004


Geplaatst in de categorie: maatschappij

3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 393

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
jannie hoogendam
Datum:
30 april 2004
Email:
hoogendamjanniehotmail.com
Wat een bijzonder en wonderlijk intrigrerend geschreven gedicht. Nu maar hopen dat het niet op jezelf is gebaseerd...
Voor mij mag jij een tien krijgen en die geef ik je dan ook

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)