Sprakeloos
Tranen beuken machteloos,
woede ligt op mijn tong,
vuisten huilen vruchteloos
van verdriet dat ik niet bedwong.
Hersenspinrag, doolhoven
van smerige smart:
verdronken in duistere kloven
ben ik slaaf van een slinkend hart.
Verzet tekent een open wond,
bloed scheldt: "Rood",
gil ik gedreven.
Ik! open mijn brandende mond;
de leugen valt dood,
de waarheid zal ik overleven.
Geplaatst in de categorie: liefde