onvoltooid verleden tijd
Ik ben nog niets vergeten,
niets uit mijn geest gewist.
Zouden wij ooit samenkomen,
wie weet wat het lot beslist?
Jij hebt nog steeds een plekje in mijn leven,
echte liefde gaat toch nooit voorbij.
De tragedie van ons tweeën,
die zoete pijn, want nu ben jij niet vrij.
Toen had ik moeten weten,
wat mij te wachten zou staan,
Anders had ik dan besloten,
en jou, mijn lief, nimmer laten gaan.
Dat besluit zal me altijd spijten,
maar gedane zaken nemen geen keer,
Jij blijft de liefde van mijn leven,
mijn oprechte spijt, ik weet, ik deed je zeer.
Wat gaat er nu door jou gedachten?
als je mij nu even ziet.
Je kijkt zo diep dan in m'n ogen,
voel je hoop, blijdschap of verdriet?
We zien elkaar nu soms maar even,
bij ons is even zo voorbij.
Zonder verwachting blijf ik stil hopen,
dat ik ooit van jou word, en jij dan echt van mij.
Geplaatst in de categorie: liefde