inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

hartenkreet (nr. 13.365):

weemoed

misschien is dít het wel,
heimelijk nog hechten
aan wat ooit verloren ging

aan vage schaduwen in de
schemering, een zacht geruis
een verre roep, een geur
een oude afdruk in het zand

iets van droeve leegte voelen
in een stille polder

terwijl er een zwalkende
dierbare vogel vluchtig
in het niets verdwijnt

Schrijver: bert van der linden, 11 mei 2005


Geplaatst in de categorie: emoties

3.1 met 15 stemmen aantal keer bekeken 3.008

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Rosa OLAERTS, 20 jaar geleden
Heel mooi en erg gevoelvol vertolkt! Ik geniet ervan en herken er ook veel in.
jmz, 20 jaar geleden
Fijn gestemd, ik wil de polder in.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)