Hartenkreten

hartenkreet (nr. 15.618):

de klank van mijn hart

voorbij het vervaagde landschap
richt ik mijn blik naar het zuiden
terwijl dromen hun glans verliezen
grauwe wolken razen door de lucht
nemen de gedachten met zich mee
het gevoel verbergt zich achter mij
niet onzichtbaar, slechts beschermd
te kwetsbaar voor de openheid

deze weg voert naar oneindigheid
ver van wat ik nu nog weten kan
zelfs geen echo begeleidt mijn passen
weerkaatst in het niets ga ik verloren
zonder de woorden die ik spreek
als een mantra tegen vergetelheid
herinnering bestrijdt de eenzaamheid
luisterend naar de klank van mijn hart

doch stilte beneemt mij de adem