Je krijgt een partner toegewezen Of eigenlijk een blote arm, kerngezond Om te verbinden, naar het hart tóe Het watje valt steeds op de grond Bij de greep van Heimlich Willen de worteltjes er weer uit En als ik de pop tot leven tracht te wekken Lachen de anderen gewoonlijk iets te luid Rood aangeslagen richt ik me vervolgens Op de mitella…

ik die dacht dat ik dichten kon mij viel de parelmoeren schelp uit de handen en op de grond lag maatwerkglas.…

een groot dichterlijk gevoelen bevloog mij bij de ping pong match tegen holendrech' citaten strofen vlogen over tafel mijn fantasie sloeg toe helaas de poëzie in de bal raakte kant noch wal m’n coach adviseerde au revoir voor mon imagination au pouvoir ik deed wat hij zei en won m’n partij…

een groot dichterlijk gevoelen bevloog hem bij de ping pong match tegen holendrech' citaten strofen vlogen over tafel zijn fantasie sloeg toe z’n poëtische bal raakte kant noch wal de coach adviseerde au revoir voor imagination à son pouvoir gestopt z'n rijmelarij en ja hij won de partij…

Gedichten schrijven met alle plezier gevoelige verzen op blanco papier. Met of zonder vlag en wimpel zonder kapsones eenvoudig heel simpel.…

In een bleke balzaal Dansen mensen De danswedstrijd Vlinders kijken mee Mensen schuifelen verder…

De wind was tegen En het lood was zwaar Toch wilden wij vissen Gooien van hot naar haar De worp liet te wensen over De aanbeet liet verstek En alle stoere verhalen Gingen hiermede op hun bek De voorraad aas slinkt gestaag Slijm der pieren druipt omlaag Langs met brood gevulde handen Verhalen gaan over zagers met tanden De humor is…

Vrijheid, ruimte en rust Op de fiets, nergens naar toe De wereld flitst voorbij Jouw benen zijn nog lang niet moe Was die rust ook maar in jouw hoofd Gedachten verdringen daar elkaar Voor elk hersenspinsel een plekje vinden Dat maakt deze tocht ineens weer zwaar In gedachten ben ik bij je Achterop de fiets Mijn armen om je heengeklemd…

Zoals water begon het te stromen en ik wilde zwemmen zo snel als ik kon. Ik wilde schrijven in de woordenstroom die als in een droom boven kwam drijven; vreemd hoe het begon… Het werd een vloedgolf van emoties en indrukken, waar ik me niet van los kon rukken, mezelf eigenlijk onder bedolf. Spraakwater maar dan geschreven want alleen…

nee, ik ben niet goed in ritme in muziek of schrijverij ik hou mij niet aan regels ik dicht open en vrij beter goed begrepen eenvoud dan onbegrepen literatuur dat de hemel ingeprezen wordt door 'n groepje selectief en duur ik schrijf voor alle mensen over liefde, goed en kwaad soms een kleine woordspeling maar iedereen weet wat er staat…

Verbaasd, verdwaasd Wat gek en raar en o wat trots Te gek om waar te zijn Hoe waar kan het nog worden Alsof ik goed genoeg zou… Of kan ik het dan toch zijn? Zou ik het dan echt kunnen? Of ik goed genoeg ben Of dat ik het kan worden? Met mijn eigen ogen goed gezien Ik sta in een top-10 Een andere schrijver lobbiet zich Een weg omhoog…

Graven in de grijze hersencellen, hoeft bij menigeen toch niet. Boekdelen heb ik al geschreven, over wel en niet te weten. Verhalen uit m'n mouw geschud, waar gebeurd of helemaal niet, lieve dingen voor een ander geschreven, of als opsteker voor die ene met een groot of stil verdriet... Als er ergens maar papier ligt, ben 'k al helemaal…

de stilte onder gedichten verwoord slechts een amen het kleuren van gezichten geluk zonder voeren van reclame zuiver lijkt het in de zomer in de winter is het koud Ik ben vaak een dromer en soms toch wel wat stout weet dan dat mijn gedachten speels verwijzen naar het leven waar nog veel valt te verzachten om ook even een glimlach te geven…

Inspiratie...Eindeloos. Motivatie....Bodemloos. Onderwerpen..Roekeloos. Gedachten....Mateloos. Liefde voor schrijven.. Oeverloos. Háng naar méér... Grénzeloos. De lust naar méér is niet te stillen, maar vraag ik me af, zou 'k dat nog wel willen?…

Het lícht, heb ik niet uitgevonden, evenmin de electriciteit, de wármte was ook al aanwezig, net zoals "de tijd". Een Willie Wortel, ben ik niet, een Edison evenmin, "gewoon" een mens ben ik, mét of zónder een beetje zin. De vóórpagina, haal ik niet, maar daarom niet getreurd, ik hoop da'k met dit "werkje" weer wat "collega's…

Over álles is wel wat geschreven, 't is te lezen, of 't is verteld, over oorlog, vechten, vrede, of over dom en zinloos geweld, over liefde, haat, kortom 't leven, over personen die bestaan, over landen, steden, mensen, over water, de zeeén, de oceaan, over schipbreuk, terrorisme, over geboorte en verdriet, over lieve leuke dingen,…

Hé, persoon met een probleem, blíjf je nou toch aan de gang? Kun je nérgens anders heen, nee sufferd, óns maak je niet bang! Dat ben je zélf blijkbaar wel, want tevoorschijn komen, doe je niet. 't Enige wat we van je weten, is als je lángs bent geweest. Dan zeggen we kijk, hij/zij was weer hier, want het cijfer prijkt voluit EEN VIER…

De onzekerheid overwonnen onderneem ik mijn eerste stap zal 't me gaan lukken ben ik goed genoeg voor 't schrijverschap De pen is mijn allerbeste maatje maar af en toe voel ik vijandigheid dan weet ik 't even niet meer ben ik alle woorden kwijt Soms komt er niets uit de vingers doch... m'n hart kent mijn gevoel op papier verschijnt…

'k Zit verschrikkelijk te gapen, 't is ook allang bedtijd, waarom toch je tijd verslapen, voor je 't weet, ben je vandaag ook weer kwijt, er valt nog zóveel te vertellen, hoe 'k zonder pen moet stellen, hoe vandaag verlopen is, waarom 't nu weer donker is. Ja 'k weet, de nacht is om te slapen, doe 'k ook best, geef me nog even. Opnieuw…

Met een behoorlijke pijn in haar gewrichten, pakt ze d'r pen en gaat even dichten, de pijn zit namelijk niet in d'r hersenpan, dus doet ze wat ze al veel langer kan, ze zet d'r gevoelens gewoon op papier, dan maakt een beetje pijn niets uit, geen zier. Ze pakt een extra paracetamol, nee, niet teveel, dat wordt te dol. Om haar gedachten af…