Niets had hij te vieren Hij liet alles los Dichten deed hij als Aan touwen zwieren Met woorden op een klos Eenmaal weer aan land Stak hij graag van wal Dan had hij zich weer vastgezet In een spraakwaterval Eenmaal na het hijsen Met niets in de hand of haak Stelde hij verkeerde eisen Of alles aan de kaak En weg was zijn gezag Hij vergat…

Niet iedereen kan het uurwerk zijn waar een klok op loopt Niet iedereen kan het vuurwerk zijn waar hij misschien op hoopt Maar meer dan een tik van een klok of een vonkje van het vuur Is voor mij al heel wat op dit moment maar niet voldoende op den duur Liever ben ik de rinkel van de klok of de "Big Boom" van het oudejaar Pas als ik…

Mijn woede naast de lust al wat waan en vals en voos is geschreven aan te klagen, de schor van hete adem niet te stillen zucht het onterechte uit te dagen. Ik zou wellicht mijn hoge toon uit nijpend zelfbehoud wat lager moeten stemmen. Maar wie ben ik zonder gram? Niemand nog. Hier valt niet af te remmen. Het lijdt geen twijfel dat ik…

Sneeuw van de bergen, smelten van de hellingen, in een stille beek.. Stroomt snel als water, rivieren van gedachten terug naar de zee.. Damp slaat op en neer de gletsjers van gevoelens in eigen wijsheid.. Boven is onder de cirkel warm gesloten wijsheid zit in ijs..…

Er was eens een dame in Dalen Die klaagde aldoor over kwalen Plots kwam ze in nood En ging daarna dood Doch niemand vernam de signalen…

breek geen mensen met je mond, maar geef ook eens een pluim... zie jezelf eens goed van binnen, dat is wat jij wel verzuimt... zie de mens achter 't gedicht, leef je daar eens een keer in... kun jij 't beter, toon het maar! heb je nu je zin...? ben jij soms die vieren-gever gefrusteerd tot op het bot en dat commentaar wat jij levert…

Er was laatst een stuntman in Hagen Die wat graag een meisje zou vragen Hij dacht: 't is geen stunt Te doen wat je kunt Maar dit durf ik echt niet te wagen…

Ik voel me zo depressief, Ik weet niet wat het is, De vrolijkheid, Dat mooie gevoel, Is het gevoel dat ik nu mis. En als ik in de spiegel kijk, Dan zie ik dat duffe hoofd, Dat zonder enige vrolijkheid, mijn ziel tijdelijk heeft verdoofd...…

Mijn woorden zijn hoog verborgen wolken Vaak drijven ze mensen gewoonweg voorbij Enkel degenen met dezelfde dromerige ogen Begrijpen de poëzie in mij…

Een ouder paar in de Ardennen Moet elke dag aan elkaar wennen Er treft hen geen blaam Hij weet nooit haar naam Maar zij laat zich zeker niet kennen…

Een wijsgeer sprak laatst in Wolfheze: Ik denk vaak vanuit deze these: Een mens lijdt wel aan Zijn aardse bestaan Maar mag er in wezen graag wezen…

Je bent HUISVROUW als je huishouden op rolletjes loopt. Je bent MOEDER als je kinderen precies dát doen wat hoort én wat je hoopt. Je bent ECHTGENOTE als manlief graag naar huis komt. Je bent BUURVROUW als men nooit tevergeefs bij je aanklopt. Je bent een goeie LUISTERAAR als men je altijd weet te vinden, voor advies, voor raad of…

Met bivakmuts, daarachter holle ogen, loopt het individu naar het loket en vraagt heel onbewogen al het geld wat zij zonet op stapeltjes had gewogen Gevleugeld als een arend gespierd als een wild dier geheupt, als was zij barend en kijkend als een Gier... Ze wil het geld niet geven en gunt hem geen plezier zal vechten…

een stempel op mijn hoofd met wie ik ben wat ik doe en vooral ook, waarom grote letters sieren wat mensen van me denken dikke, vette zwarte inkt ja ik ben dat lelijke kind…

Als ik bomen kon laten groeien, Was nu alles groen, Dan was nu alles mooi, Maar dat is iets wat ik niet kan doen Als ik de honger kon laten stoppen, Was iedereen nu blij, Dan was er geen hongersnood, Maar dat lukt niet bij mij Als ik gebroken harten kon repareren, Had er niemand meer verdriet, Hoefde er niemand meer te treuren, Maar dat…

Vrouw van de nacht bij het rode licht men kijkt op je neer en deuren gaan dicht. Je verkoopt je lichaam om mannen te behagen waarom je dit doet durft niemand te vragen. Boven liggen je kinderen slapend op jou te wachten jij verdient voor hen de kost in eenzame nachten. Vrouw van de nacht je moet je lichaam verkopen op een beter leven…

Ik zag een man die zo verloren leek en ik liep langzaam naar hem toe, ik raakte zachtjes zijn arm aan en vroeg: meneer bent u soms moe ? Hij draaide langzaam zijn gezicht naar mij en keek mij heel doordringend aan, ik zag in zijn gezicht grijsgroene ogen toen hij vroeg: waar komt u opeens vandaan ? Ik vertelde dat we op de camping zaten…

Ik zal geen woorden gaan verspillen, is zonde van mijn tijd; wat ik zou zeggen zou jij niet willen en ook niet dat 't mij spijt. Ik dacht dat jij me toch wel kende, helaas ken jij mij toch niet goed; wat deed je?, jij miskende... en zei dingen in je overmoed.…

Een silhouet tegen een rode komeet landt even op aarde om adem te halen Hij zweeft of hij fladdert, probeert te verdwalen Hij weet niets of doet net alsof hij niets weet. Strooit dromen als dubbeltjes gul om zich heen Slaagt erin steeds zijn gelijk te behalen Hij fraudeert, om al zijn succes te betalen, met iedere kant van de dobbelsteen.…

op de regenboog spring ik op elke kleur onbewogen toch bedrogen zo blauw ik zie een schim die kleur bekend is als een dode ik weet het niet niets meer laat het gaan en spring niet niet op zwart…