Onmetelijk haar debiet Stroomt het water maar voort Peilloos haar diept Door neerslag aangespoord Diffuus haar bestemming Zeker haar gang, Ondanks alle belemmering Altijd die drang Onbekend haar oorsprong. De kribbes als vingers grijpend naar het water De dingen die je allemaal wilde doen kunnen wel later Machtig de stroom het beeld dat…

kon ik als een uilenkop mijn hoofd draaien van voor naar achter en van achter naar voor, ik zou nog meer kunnen zien; maar het is zo ook wel goed, want ik kan het nu al niet op.…

ontnemen ochtendnevels zicht op andere kanten stoeien kleine golfjes voor de boegen weten stoere mannen wel van wanten als loodsboten door golven ploegen krijst in ruime luchten meeuw ziet in het verschiet jouw laatste friet op het Bolwerk staat fier die beroemde Zeeuw ontlokt het lome zand de andere een geeuw daagt een storm het water uit…

Met wat moeite toont de zon haar stralen regendruppels als parels hangen aan het gras klaar om te vallen hoe het ooit was er bestaat geen god en ook geen ras er bestaat wel water na het vallen in een plas om te verdampen ooit een dag om weer te veranderen in parels aan het gras de laatste zijn de eerste en men betrapt ons op een lach eeuwig…

Donder en bliksem, Krassende kraaien, Hier heerst heer haan een hooghartig bestaan! Hij pikt hier, wat hij pikken wil, En kraait zijn kraai wanneer hij kraaien wil. Haanwijk bij Halder, zachtwiegende Dommel, troostend groen land. Haanwijk bij Halder Mijn geliefde Brabant! Kukelekuuu! KUKELEKUKELEKUKELEKUU!…

Al van ver te zien bedwelmend schier bloeit nu bruidswit jasmijn en wilde vlier…

De fax brengt hen niet in de wolken maar maakt de rechters zwaar verbolgen. 't Ontneemt veel werk aan hun schrijvende klerk en wie gaat nu de opleiding volgen ?…

Stilte heeft weer tersluiks het landschap in bezit genomen. Het licht is nu zoals het enkel hier kan zijn. Een late wandelaar met hond, een zacht gefluister in de bomen. Dit is de plek, dit, nu en hier. Waar stad en land elkaar niet raken, stroomt de rivier.…

Gisteren stond ik bij het raam Het was ontzettend kalm De stad was erdoorheen gesneeuwd Ik zag een eenzaam duifje op de straat Zij had het ongetwijfeld koud Ze kon ook nergens voedsel vinden En in het park staan mooie linden……

Het was een landschap van rijp op appelaars en perelaars en elzenhagen je weet wel van die langgerekte die maakten dat je nooit het noorden kwijt waart en dat was mooi…

Er lag een brugje met drie bogen het water halfvervroren de hemel open de vijver ingetogen je keek er door de bomen zo doorzichtig kon alleen de winter zijn…

Kroostige slootjes verzakkende bootjes stukgevallen hekken vermolmde schrootjes…

een lichtblauwe gloed trekt op langs de hemelboog vol dalende en stijgende luchtbewegingen purperen dauwdruppels die deels in de schaduw liggen op ruwe afhangende takken schaduw silhouetten zweven boven het gerimpelde wateroppervlak ontstaat er een wereld van verschil die het frisse Friese landschap prachtig weerspiegeld op deze…

Zwanger...zwanger is de lucht van sneeuw Mooie witte vlokken dwarrelen omlaag Zij kleuren de straten en weides, wonderschoon! Een Kerstprent is geboren…

Heerlijk stil is het om mij heen het is hier stil en zo sereen idyllisch is het gezicht de nevel die uit de grond wordt opgelicht heel langzaam zie je het zweven de nevel komt tot leven kon ik het maar pakken maar het verdwijnt op de takken de zon verwarmd de damp aangetrokken als een soort mistlamp het stijgt over mij heen sprookjesland…

Als je soms naar buiten kijkt De vogels die fluiten en het zonnetje, dat schijnt De zonnestraal die je huid bereikt Maar als uiteindelijk alles dan toch verdwijnt Waar leven we als mensheid? De sterren en het heelal Zijn allemaal een feit Ontstaan door een knal Ik sta nog steeds te kijken Loop nog steeds te twisten Zit dingen te vergelijken…

een gedicht is een gat minder maar ik maak er wel plaats voor ondanks dat er steeds minder dorpen zijn snelwegbedrijventerreinen ik vlucht in horizonvervuiling in de trein kijk ik steeds minder uit het raam…

Een oude boomgaard 't hangt vol appelen 't zit vol koeien en twee perelaars hooguit vol gebreken houden het voor bekeken…

Verbergt zich in de elementen Tussen beide trage stromen, Waar de Maas als kind zich bindt met grote broer de Waal, Jachtige wolken brengen regen, Spreken een sobere en eenduidige taal, Vermengd in het land van zotte kolder Met de regen, het water en een weerbarstige wind, Zich immer in één richting bewegen, Rollen door de altijd groene polder…

Langs de altijd stromende Maas loop ik dwalend door holle wegen kijk uit over uitgestrekte velden in een glooiend landschap waar bossen en akkers elkaar afwisselen. De wegkruizen langs de wegen zijn de stille getuigen in het landschap. Zij vertellen ons dat God leeft in ons leven van alledag. Een kasteel langs een landweg met…